Hard flaccid – posłuchaj o naszym podejściu do leczenia tego zjawiska w filmie z serii „…w drodze do zdrowia”

Hard Flacidd – czym jest?

Jak podaje National institutes of Health rocznie na problemy związane z bolesnością krocza zapada 0.5% ogólnej populacji świata. Od 6 do 12 % mężczyzn przed 50 rokiem życia cierpi na przewlekłą formę bolesności krocza i/lub prostatitis.

Hard Flaccid jest syndromem ujawniającym się jako bolesność, skrócenie oraz stwardnienie prącia. Charakter dolegliwości jest przewlekły, często niepoddający się leczeniu. Przyczyna występowania syndromu nie jest do końca poznana. Mężczyźni trafiający do gabinetu fizjoterapeutycznego często mieli już styczność z ogromną ilością specjalistów oraz przeprowadzonych badań. Jednakże wszystkie badania wychodzą w normie. W literaturze podaje się przyczyny fizjologiczne, anatomiczne, środowiskowe oraz psychosocjalne. Istotnym aspektem w znaczeniu zaostrzeń i reemisji choroby jest poczucie bezsilności czy osamotnienia w problemie. Czynnik psychosomatyczny czy przewlekły stres jest często rozpoznawany przez pacjentów jako czynnik zaostrzający. Sfera seksualna pacjenta jest w wielu przypadkach, tymbardziej gdy problem pojawia się od dłuższego czasu. Mogą pojawić się zaburzenia erekcji, obniżone libido oraz wycofanie czy niechęć do współżycia. Kaskada stresowa powoduje wtórne napięcie już za bardzo napiętego dna miednicy.

Strategie terapii obejmują współpracę fizjoterapeuty z psychoterapeutą oraz lekarzami innych specjalności. Zadowalające efekty terapii przynosi odpowiednia edukacja pacjenta na temat właściwej pracy mięśni dna miednicy – zarówno napięcia jak i świadomego rozluźnienia. Jest to jedno z narzędzi, którym pacjent może posłużyć się w ramach profilaktyki czy pracy własnej w warunkach domowych. Pomocne wydaje się także zastosowanie treningów autogennychczy floating

Wychodząc z założenia że znamienny wpływ na przebieg choroby ma kondycja psychofizyczna pacjenta, zadowalające efekty terapii będzie odnosić podejście osteopatyczne z uwzględnieniem pracy wyciszającej autonomiczny układ nerwowy, czy to zastosowanie elementów pracy z ciałem w terapii poliwagalnej. Oczywistym jest połączenie pracy w gabinecie fizjoterapeutycznym różnych koncepcji terapeutycznych. Dzięki temu możliwy jest wpływ zarówno na sferę psychoemocjonalną jak i fizyczną pacjenta. Jeżeli weźmiemy pod uwagę wszystkie aspekty życia pacjenta, jesteśmy w stanie odnieść sukces terapeutyczny. Ze stanowiska terapeuty w czasie wywiadu należy wziąć pod uwagę takie zależności jak stan narządów wewnętrznych, deprywację snu czy przeżyte traumy.

Plan terapii obejmować może zajęcia biofeedback oraz łączoną terapie manualną obejmującą pracę powięziową, wisceralną, czaszkowo – krzyżową oraz podejście wewnętrzne na przykład w formie terapii punktów bolesnych/spustowych.

Ocenia się że wyleczenie pacjenta następuje w okresie od 1 do 3 tygodni do 2. miesięcy. W mojej ocenie jednak efekty będą przychodzić w okresie nieco dłuższym, uzależnionym od wielu czynników – w tym zaangażowania pacjenta, tak jak przy leczeniu zespołów napięciowych mięśni dna miednicy.

Dobór narzędzi terapeutycznych w mojej ocenie ma kluczowe znaczenie. Pomimo wszystko jednak należy pamiętać, iż najważniejszą rzeczą jest określenie celowości prowadzonej terapii.