Po obejrzeniu filmu i próbie powtórzenia przedstawionej techniki samodzielnie zalecamy, aby zapoznać się z opisem tekstowym, aby uzupełnić jeszcze dodatkowo informacje.

Opis ćwiczeń można pobrać tutaj:

Dla kobiet: Ćwiczenia Wzmacniające Mięśnie Kegla

W jakich jednostakch chorobowych pomaga rehabilitacja dna miednicy?

• WNM – wysiłkowe nietrzymanie moczu u kobiet i mężczyzn (prostatektomia częściowa lub radykalna)
• czynnościowa przeszkoda podpęcherzowa – trudności w oddawaniu moczu – trudności w rozpoczęciu, słaby strumień, rozregulowany strumień moczu, pokapywanie po oddaniu moczu. W badaniu uradynamicznym widoczna jest w postaci zapisu „zęby piły”.
• OAB – pęcherz nadreaktywny (częste oddawanie małych ilości moczu z silnym nagłym parciem)
• częstomocz w wyniku obniżenia dna miednicy
• prolaps – obniżenie narządów rodnych
• dyspareunia – ból przy współżyciu z powodowany nadmiernym napięciem mięśniowym
• zwiększone napięcie mięśni odczuwalne jako zacisk w kroczu
• wulwodynia (vulvodynia) – ból okolic wejścia do pochwy pojawiający się samoistnie lub przy dotyku np. bielizna, stosunek
• pochwica – odruchowy trudny do opanowania zacisk mięśni pochwy uniemożliwiający stosunek lub sprawiający, że jest on bolesny
• bóle jąder – bez widocznych w USG i badaniu urologicznym przyczyn
• porażenia mięśniowe i czuciowe – zaburzenia czucia okolic krocza lub nadmierna wrażliwość
• nietrzymanie moczu po prostatektomii w wyniku przerostu (BPH) lub nowotworu
• coccygodynia – bóle kości ogonowej – nie koniecznie spowodowane urazem

Anatomiczne funkcje mięśni dna miednicy

• zabezpieczenie prawidłowego położenia narządów miednicy oraz zamykanie cewki moczowej (mięsień poprzeczny krocza głęboki i powierzchowny)
• zamknięcie cewki moczowej (zwieracz cewkowo-pochwowy, zwieracz cewki moczowej zewnętrzny i wewnętrzny)
• zwężanie wejścia do pochwy (mięsień opuszkowo-gąbczasty)
• wypychanie krwi w stronę łechtaczki i członka (mięsień kulszowo-jamisty)
• utrzymanie erekcji i wytrysk
• prawidłowe rozluźnianie się do oddania moczu i stolca

Ciśnienie w jamie brzusznej, a mięśnie dna miednicy

Nieprawidłowo funkcjonujące mięśnie jamy brzusznej i dna miednicy zmieniają rozkład ciśnień w jamie brzusznej na niekorzystny, co negatywnie wpływa na rozkład sił działających w miednicy, przez co narządy miednicy mniejszej spychane są do dołu i do tyłu.

W jakim celu stosujemy trening mięśni dna miednicy?

• poprawa funkcji mięśni (siły i wytrzymałości, rozluźnienia, zniesienie spazmu)
• redukcja obciążeń dna miednicy
• poprawa przewodnictwa nerwowego
• stymulacja do regeneracji przewodnictwa nerwowego
• poprawa ukrwienia
• działanie przeciwbólowe

Fizjoterapia nadzorowana

• nauka ćwiczeń pod kontrolą wyspecjalizowanego fizjoterapeuty
• nauka odczuwania dna miednicy oraz czas samodoskonalenia
• użycie narzędzi wspomagających prawidłową pracę dna miednicy

Formy terapii nadzorowanej

• samodzielna terapia mięśni dna miednicy
• terapia w połączeniu z farmakoterapią
• terapia w połączeniu z zabiegiem operacyjnym (przygotowanie do operacji i profilaktyka pooperacyjna)

Narzędzia w  nadzorowanej fizjoterapii dna miednicy

• EMG biofeedback,
• elektrostymulacja ETS,
• terapia ciepłem (IR),
• terapia domowa (IR, poduszki elektryczne, elektrostymulatory dla pacjenta),
• terapia behawioralna,
• praca z ciałem,
• sensoryka dna miednicy
• terapia manualna mięśni dna miednicy od wewnątrz ( z dostępu przezpochwowego / przezodbytniczego

Fizjoterapia dna miednicy – procedura zabiegowa

Proces leczenia zaczynamy od szczegółowego wywiadu, składającego się min. kwestionariusza zawierającego szczegółowe pytania dotyczące objawów. Walidacji kwestionariusza dokonał dr Kaven Baessler z Beckenboden-Zentrum Charite. Kwestionariusz zaprezentowano w DGGG (Deutsche GesellschaftfȕrGynȁkologieudGeburtshlife) w 2006 r. w Berlinie. Kwestionariusz pozwala dokładnie przybliżyć przyczynę dysfunkcji dna miednicy. Następnie wykonujemy badanie EMG. Badanie pozwala określić sprawność działania mięśni i nerwów dna miednicy oraz ocenić ich wpływ na nietrzymanie moczu.

Przed zabiegiem pacjent zostaje wyczerpująco poinstruowany przez terapeutę jak prawidłowo umieścić elektrodę. Sam zabieg nie wymaga rozbierania się i umożliwia zachowanie pełnej intymności. Zabiegi nie są bolesne, ani nieprzyjemne oraz nie wiążą się z żadnymi skutkami ubocznymi. Wystrój gabinetu i personel tworzą przyjemną atmosferę, w której bez tabu można porozmawiać o swoich problemach.