Rehabilitacja nietrzymania moczu po prostatektomii radykalnej
Obejrzyj nasz film o rehabilitacji po prostatektomii – zobacz jak pomagamy leczyć nietrzymanie moczu i zaburzenia erekcji.
Rehabilitację należy rozpocząć jak tylko ustąpi obrzęk i ból po operacji. Na specjalistyczną rehabilitację składają się ćwiczenia wzmacniające mięśnie dna miednicy, zapobiegające tworzeniu się zrostów, przyspieszające proces gojenia i redukujące nietrzymanie moczu. Ok 6-9 tygodni po zabiegu można wprowadzić elektroterapię, pod warunkiem uzyskania prawidłowych wyników w badaniu PSA (swoisty antygen sterczowy).
Nietrzymanie moczu u mężczyzn leczenie
Leczenie schorzeń gruczołu krokowego (prostata, stercze), zwłaszcza zabieg usunięcia prostaty (prostatektomia), niesie za sobą skutki uboczne, z których najbardziej uciążliwym i krępującym dla pacjentów jest nietrzymanie moczu (NTM). Prostata, oprócz produkcji wydzieliny wchodzącej w skład nasienia, pełni funkcję podporową dla pęcherza moczowego i stabilizuje cewkę moczową, którą otacza. Usunięcie stercza prowadzi do zwiększenia ruchomości cewki moczowej i obniżenia pęcherza. Te zaburzenia anatomicznego położenia narządów miednicy utrudniają kontrolę trzymania i wydalania moczu. Dodatkowo w trakcie zabiegu operacyjnego może dojść do uszkodzenia nerwów zaopatrujących pęcherz i zwieracze cewki moczowej, a także mięśnie dna miednicy. Mięśnie dna miednicy przestają wówczas pełnić funkcję podporową dla pęcherza i cewki moczowej – co jeszcze bardziej zaburza stosunki anatomiczne w miednicy. W konsekwencji pojawiają się problemy z nietrzymaniem moczu. Jeśli struktury nerwowe i mięśnie zostały jedynie podrażnione w trakcie operacji, nietrzymanie moczu u mężczyzn ustępuje samoistnie, natomiast w przypadku, kiedy NTM nie ustępuje, należy rozpocząć intensywną fizjoterapię.
Specjalistyczna fizjoterapia nietrzymania moczu po prostatektomii składa się z kilku uzupełniających się elementów:
Powodzenie rehabilitacji NTM zależy przede wszystkim od stopnia nasilenia nietrzymania. Zwykle im mniejsze dolegliwości na początku terapii, tym szybsze uzyskanie poprawy. Kluczowe jest również zaangażowanie pacjenta w proces leczenia. Staranne i systematyczne ćwiczenia znacząco zwiększają szanse na poprawę stanu chorego.
Zmniejszenie nasilenia epizodów NTM jest odczuwalne po ok 3 miesiącach terapii. Bardziej zaangażowani pacjenci zgłaszają poprawę nawet po miesiącu ćwiczeń. Ocenia się, że terapia powinna obejmować min. 3 miesiące intensywnej fizjoterapii i kolejne 3 miesiące samodzielnych ćwiczeń – zapewni to optymalny czas regeneracji mięśni i ich unerwienia. Prognozowanie procesu poprawy jest jednak trudne, gdyż brak dokładnych narzędzi diagnostycznych dla oceny stopnia i skali uszkodzeń pooperacyjnych. Dlatego w celu oceny nasilenia NTM posługujemy się tzw. testem podpaskowym oraz subiektywnym odczuciem pacjenta.